ในพุทธพจน์คือปิฎก 3. บทว่า วินเย นี้ ได้แก่ พึงสอบสวนในเหตุแห่งการ
กำจัดกิเลส มีราคะเป็นต้น อย่างหนึ่ง.
บทว่า น เจว สุตฺเต โอตรนฺติ ความว่า บทพยัญชนะทั้งหลาย
ไม่มาในที่ไหน ๆ ตามลำดับ ในพระสูตร ยกเปลือกขึ้นแล้ว ปรากฏชัดว่ามา
จากคัมภีร์ คุฬหเวสสันตระ คุฬหอุมมัคคะ คุฬหวินัยและเวทัลลปิฎกอย่างใด
อย่างหนึ่ง (เป็นคัมภีร์ปายมหายาน). ก็บทพยัญชนะที่มาแล้วอย่างนี้ และไม่
ปรากฏในการนำกิเลสมีราคะเป็นต้นออกไป ก็พึงทิ้งเสีย. ด้วยเหตุนั้น พระ-
ผู้มีพระภาคเจ้า จึงตรัสว่า อิติ หิทํ ภิกฺขเว ฉฑฺเฑยฺยาถ ดังนี้. พึงทราบ
ความในบททุกบท โดยอุบายนี้. บทว่า อิทํ ภิกฺขเว จตุตฺถํ มหาปเทสํ
ธาเรยฺยาถ ความว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายพึงทรงจำไว้ ซึ่ง
โอกาสเป็นที่ประดิษฐานธรรมข้อที่ 4 นี้ไว้.
จบอรรถกถามหาปเทสสูตรที่ 10
จบสัญเจตนิยวรรควรรณนาที่ 3

รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ

1. เจตนาสูตร 2. วิภัตติสูตร 3. โกฏฐิตสูตร 4. อานนทสูตร
5. อุปวานสูตร 6. อายจนสูตร 7. ราหุลสูตร 8. ชัมพาลีสูตร 9.
นิพพานสูตร 10. มหาปเทสสูตร และอรรถกถา.